این تحقیق نشان می‌دهد که تأثیرات نخستین انفجار اتمی (آزمایشی) جهان توسط آمریکا ، دست‌کم گرفته شده است و می‌تواند به مردمِ بیشتری کمک کند تا برای دریافت غرامت به دولت فدرال آمریکا فشار بیاورند. آزمایش هسته‌ای ترینیتی، اسم رمز نخستین آزمایش انفجار سلاح هسته‌ای جهان بود. این آزمایش توسط ارتش آمریکا در روز ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ به عنوان قسمتی از پروژه منهتن و در صحرای خورنادا دل موئرتو در ۵۶ کیلومتری ساکورو نیومکزیکو، انجام شد. از این آزمایش به‌عنوان آغاز عصر اتم یاد می‌شود. بمباران هسته‌ای هیروشیما و ناگازاکی تنها چند هفته پس از این آزمایش رخ داد. انفجار «ابزار»، نامی که برای این بمب آزمایشی گذاشته شده بود، نزدیک به ۲۲ هزار تُن تی‌ان‌تی انرژی آزاد کرد.
در ژوئیه ۱۹۴۵، زمانی که رابرت اوپنهایمر و دیگر محققان پروژه منهتن برای آزمایش بمب اتمی جدید خود در صحرای نیومکزیکو آماده می‌شدند، نسبتاً اطلاعات کمی در مورد نحوه رفتار این سلاح بزرگ داشتند. در ۱۶ ژوئیه، هنگامی که دستگاه انفجار پلوتونیوم در آزمایشی با نام رمز "ترینیتی" بر فراز یک برج فلزی ۳۰ متری قرار گرفت، انفجار حاصل بسیار قوی‌تر از حد انتظار بود. ابر قارچی منتشر شده نیز چندین برابر بیشتر از حد انتظار وارد جو شد: حدود ۵۰۰۰۰ تا ۷۰۰۰۰ فوت حدود ۱۷ هزار متر تا ۲۳ هزار متر!
یک مطالعه جدید، که پنجشنبه قبل به یک مجله علمی برای بررسی منتشر شد، نشان می‌دهد که ابر و ریزش آن انفجار اتمی (آزمایشی) به مراتب فراتر از آن چیزی بود که هر کسی در پروژه منهتن در سال ۱۹۴۵ تصور می‌کرد. نویسندگان این مطالعه با استفاده از پیشرفته‌ترین نرم‌افزار مدل سازی و داده‌های آب و هوای تاریخی که اخیراً کشف شده‌اند، می‌گویند که ریزش رادیواکتیو حاصل از تست ترینیتی ظرف مدت ده روز پس از انفجار، به ۴۶ ایالت آمریکا، کانادا و مکزیک رسید.
سباستین فیلیپ، محقق و دانشمند در برنامه علم و امنیت جهانی دانشگاه پرینستون، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: این یک یافته بزرگ است و در عین حال نباید کسی را متعجب کند.
این مطالعه همچنین پیامد‌های ۹۳ آزمایش اتمی دیگر آمریکا در نوادا را مجدداً تجزیه و تحلیل کرد و نقشه‌ای ایجاد کرد که رسوب ترکیبی مواد رادیواکتیو را در سراسر آمریکا نشان می‌دهد (این گروه همچنین امیدوار است که آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا بر روی اقیانوس آرام را در آینده مطالعه کند).
سوزان آلزنر، یکی از نویسندگان این مطالعه و یکی از بنیانگذاران شیفت ۷، سازمانی که تحقیقات این مطالعه را هماهنگ کرده است، گفت محاسبه میزان ریزش ترینیتی هنوز در مکان‌های رسوب اولیه در سراسر کشور دشوار است. این مطالعه رسوب را به گونه‌ای که در ابتدا در سال ۱۹۴۵ به زمین برخورد کرد، مستند می‌کند. او گفت: این یک تصویر منجمد در زمان است.
این یافته‌ها می‌تواند توسط طرفدارانی استناد شود که هدفشان افزایش تعداد افرادی است که واجد شرایط دریافت غرامت از دولت فدرال به علت قرار گرفتن در معرض تشعشعات ناشی از انفجار‌های هسته‌ای هستند. رانش ابر ترینیتی توسط فیزیکدانان و پزشکان پروژه منهتن نظارت شد، اما آن‌ها دامنه آن را دست کم گرفتند. میزان تأثیرات (منفی) آزمایش‌های اتمی آمریکا روی مردم آمریکا هنوز برای اغلب مردم این کشور، به ویژه آمریکایی‌های جوان تر، کاملاً روشن نیست.
