به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، علی حدادی، نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «اتاق مهمان» که این روزها در سینمابدیل خانه هنرمندان ایران در حال اکران است، درباره شکل‌گیری داستان این فیلم عنوان کرد: در ابتدا فقط یک شخصیت در ذهن من وجود داشت؛ مرد جوانی که مدتی زندان بوده و این تجربه آنقدر روی او تأثیر عمیقی گذاشته که بعد از آزادی همچنان در همان حال و هواست. تا حدی که حتی نمی‌تواند روی تختخواب بخوابد و شب‌ها می‌رود توی اتاق خالی خانه و روی زمین می‌خوابد.
وی در گفتگو با خبرآنلاین افزود: این شخصیت یک جور حالت تک‌افتادگی دارد و بین خودش و محیط بیرون همیشه یک فاصله‌ای می‌بیند. حتی با همسرش و خانواده‌اش هم این مسأله را دارد و حالا ماجرای زندان این حالت را در او تشدید کرده است. از همین شخصیت شروع کردم و سعی کردم او را در موقعیتی قرار دهم که یک نوع برون‌ریزی را تجربه کند و به این ترتیب فیلمنامه «اتاق مهمان» شکل گرفت.
حدادی با اشاره به مستقل بودن ساخت «اتاق مهمان» درباره وضعیت این دسته از فیلم‌ها بیان کرد: ما باید اول ببینیم وقتی می‌گوییم فیلم مستقل منظورمان دقیقا چه نوع فیلمی‌ست. واقعیت این است که این صفت «مستقل» آنقدر به جا و نا به جا استفاده شده که دیگر تقریبا معنای مشخصی ندارد و هر کس می‌تواند بگوید فیلم مستقل ساخته و دلایل خودش را هم بیاورد.
وی افزود: بعضی‌ها اصلا منکر وجود چنین سینمایی هستند و رسما می‌گویند در ایران ساخت فیلم مستقل به کلی غیر ممکن است و هر فیلمی که شما بسازید به هر حال یک وابستگی‌هایی به یک جاهایی دارد. می‌خواهم بگویم آنقدرها تعریف مشخصی از فیلم مستقل وجود ندارد. آیا مستقل بودن فیلم صرفا به میزان بودجه‌ی فیلم مربوط است و مثلا می‌شود هر فیلم کم‌خرجی را مستقل دانست؟ آیا مسأله بر سر زیبایی‌شناسی فیلم است و هر فیلمی که از چارچوب‌های عادی و متعارف سینمای قصه‌گو بیرون بزند، می‌تواند فیلم مستقل حساب شود؟ اینها سؤالات اساسی‌ای هستند و احتمالا جواب دادن به این سؤال‌ها کار فیلمساز نیست. به نظرم فیلمساز فقط باید تصمیم بگیرد چه نوع فیلمی دوست دارد بسازد. این دوست داشتن به کاراکتر فیلمساز و انتخاب‌های او ربط دارد.
کارگردان «اتاق مهمان» گفت: هر کسی می‌تواند هر نوع فیلمی بسازد، ولی طبیعتا هر کسی نمی‌تواند به فیلم خودش برچسب بزند که مثلا مستقل است یا هر چیز دیگری. در کل فضای مبهمی دور و بر این موضوع وجود دارد، اما برای شخص من به طور خیلی ساده مهم‌ترین موضوع در این بحث این است که پول فیلم از کجا آمده است؟ اگر شما از ارگان‌های دولتی یا حکومتی پول نگیرید و سراغ پول‌های کلان بخش خصوصی، یا ظاهرا خصوصی، هم نروید و همچنان بتوانید فیلمی بسازید، احتمالا موفق شده‌اید فیلم مستقل بسازید. واضح است که چنین کاری از همان اول تقریبا نوعی جنون به نظر می‌رسد؛ اینکه شما تصمیم بگیرید تمام مناسبات تولید فیلم، یا لااقل بخش مهمی از این مناسبات را به حالت تعلیق دربیاورید و به جای قبول کردن سفارش پول یا قدرت، سفارش خودتان به خودتان را قبول کنید، در شرایط فعلی نوعی دیوانگی‌ست که فارغ از اینکه نتیجه‌ی کار چه فیلمی از آب دربیاید، لااقل برای من جذابیت زیادی دارد.
۵۷۵۷
